Εν αρχή αυτοδημιουργήθην εγώ

Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχω. Ας με δημιουργήσω λοιπόν. ΖΑΠ, έτοιμο. Τώρα πρέπει να αποφασίσω για τα χαρακτηριστικά μου. Είμαι ένα υπερκόσμιο ον με δυνάμεις χωρίς όρια. Ότι σκέφτομαι  πραγματοποιείται. Εκτείνομαι σε όλο το σύμπαν και έχω πολύ όρεξη να συνθέσω ζωή από το τίποτα. Ως εκ τούτου θα διαιρέσω τον εαυτό μου στα 3 για να δημιουργήσω 2 υποπροσωπικότητες οι οποίες θα συν-εκτελέσουν το έργο μου. Ο Αρχιτέκτονας-εγώ θα κατασκευάσει τον χώρο στον οποίο θα ζήσουν τα πλάσματα μου. Ο Ζωοδότης-εγώ θα δώσει πνοή στα πλάσματα μου. Τέλος, ο Θεός-εγώ θα φροντίσει την εξέλιξη των πλασμάτων μου ανάλογα με την συμπεριφορά τους και τη λατρεία τους προς το πρόσωπο μου ή όχι.

Αρχιτέκτονας-εγώ: Λοιπόν, είναι προφανές πως το μόνο γεωμετρικό σχήμα το οποίο εξυπηρετεί τους νόμους της φυσικής ενός τόπου ο οποίος θα αποτελέσει τον χώρο κατοικίας τρισεκατομμυρίων πλασμάτων είναι αυτός μίας σφαίρας. Θα υπάρχει και ο νόμος της βαρύτητας ο οποίος θα απαγορεύει στα πλάσματα να χύνονται στο διάστημα. Βάζω και 2-3 στρώσεις αέρα ανάμεσα στο χώρο κατοικίας και στο διάστημα για να είμαστε σίγουροι ότι δεν θα παρανομήσει κανένας.  Ο χώρος αυτός θα ονομαστεί  Γη γιατί κατά κύριο λόγο θα καλύπτεται από χώμα. Ας βάλουμε και λίγο νερό εδώ κι εκεί. Ένα ωραίο μπλεδάκι. Ωχ μου ξέφυγε λίγο παραπάνω. Δεν πειράζει θα βάλω λίγο εδώ κι εκεί μέσα στη στεριά σε φάση λίμνες ποτάμια βρύσες λακκούβες και τέτοια. Καλά είμαι και πολύ μόρτης.  Ωχ εδώ έβαλα λίγο παραπάνω και αυτή η χώρα θα είναι κάτω από το νερό αλλά δεν πειράζει. Θα παίζουν καλό ποδόσφαιρο αντ’ αυτού. Τα ψηλά σημεία αντιθέτως θα είναι τα βουνά και συνήθως εκεί θα κάνει κρύο. Επίσης μερικά βουνά θα ξερνάνε φωτιά.

Ζωοδότης-εγώ: Καλή φάση. Λοιπόν έχουμε και λέμε. Νερό, αέρας, επιφάνεια της γης και κάτω από την επιφάνεια. 4 διαφορετικοί τρόποι ζωής. Στο νερό τα ζώα θα κολυμπάνε και θα αναπνέουν κανονικά  δεν θα μπορούν όμως να ζήσουν στην επιφάνεια της γης. Επίσης δεν θα μουλιάζουν. Ποτέ. Στον αέρα τα ζώα θα πετάνε και δεν θα μπορεί να τα πιάσει κανείς. Θα είναι τα πιο ελεύθερα και πιο ευτυχισμένα πλάσματα του πλανήτη. Υπόγεια της γης θα ζουν τα πιο άσχημα, τα πιο γλοιώδη και τα πιο μίζερα πλάσματα. Σκουλήκια, κατσαρίδες, τυφλοπόντικες, πολιτικοί και τηλεφωνήτριες Forthnet. Στη γη θα υπάρχουν κάθε είδος ζώων. Μεγάλα, μικρά, μεσαία, με μεγάλα νύχια, με μεγάλα δόντια, με πολύ τρίχωμα, με μεγάλα βυζιά και ότι άλλο μειονέκτημα ή πλεονέκτημα μπορεί να έχει κάποιο ζώο απέναντι σε κάποιο άλλο. Επίσης θα υπάρχει και ο άνθρωπος ο οποίος θα είναι το ανώτερο είδος του πλανήτη. Θα έχει συνείδηση, θα έχει νοημοσύνη και θα καθορίζει την μοίρα του πλανήτη.

Θεός-εγώ: Θεωρώ άδικο να καθορίζεται η μοίρα του πλανήτη αποκλειστικά από τον άνθρωπο. Όντως είναι σώφρον να είναι ο μοναδικός εξαιρετικά νοήμων οργανισμός. Κατά αυτόν τον τρόπο εξασφαλίζουμε την ειρήνη στην γη. Στην αντίθετη περίπτωση θα είχαν συνέχεια πόλεμο τα διάφορα είδη νοημόνων οργανισμών και θα προσπαθούσαν ο ένας να επιβληθεί στον άλλον. Παρ’ όλα αυτά είναι άδικο μόνο ο άνθρωπος να αποφασίζει τι και πως. Λόγο θα έχουν και τα υπόλοιπα ζώα.

Ζωοδότης-Εγώ: Εντάξει. Συμφωνώ. Επ’ αυτού προτείνω να κατοικήσουν στη γη πρώτα κάτι τεράστια σαυροειδή πλάσματα τα οποία κάποια στιγμή καθώς δεν θα με προσκυνούν, θα τα συντρίψω για παραδειγματισμό. Έτσι η ανθρωπότητα θα γνωρίζει τι μπορώ να κάνω.

Θεός-Εγώ: Ακριβώς! Σε περίπτωση λοιπόν που οι δεινόσαυροι δεν εξελιχθούν σε νοήμονα πλάσματα και δεν φτιάξουν ναούς στο όνομα μου θα τους αφανίσω με μία βροχή από μετεωρίτες. Σε περίπτωση που οι γάτες πιστέψουν στο όνομα μου και ψέλνουν όλη μέρα την Μιάου-Μιάου προσευχή θα τους δώσω μία χώρα την Αίγυπτο την οποία θα διοικούν ως θεές και επίσης η όλη η ανθρωπότητα εν αγνοία της θα τις υπηρετεί σαν θεές! Σε περίπτωση που οι αγελάδες από την άλλη με υπακούσουν και στερηθούν κάθε άλλο φαί εκτός από χόρτα και τραγουδάνε την Μουυυυυ προσευχή εις το όνομα μου θα τους δώσω μία χώρα την Ινδία να διοικούν ως θέες και μία εκλεκτή από αυτές θα έχει βασικό ρόλο στην εκπομπή μεγάλης τηλεθέασης «Πολύ την Κυριακή».

Ααρχιτέκτονας-Εγώ: Από ότι κατάλαβα η εύνοια μας υπέρ κάποιου είδους θα είναι υπό προϋποθέσεις.

Θεός-Εγώ: Ακριβώς! Θα πρέπει να βάλουμε πειρασμούς στους ανθρώπους έτσι ώστε να μην είναι αυτονόητη η λατρεία μας.  Για παράδειγμα θα κάνουμε μερικούς μαύρους, μερικούς κίτρινους, μερικούς κόκκινους ανθρώπους έτσι ώστε μερικοί από αυτούς να νιώθουν διαφορετικοί από τους άλλους και να επιθυμούν να επιβληθούν. Αν αποτύχει σε αυτήν την δοκιμασία η ανθρωπότητα και ξεχάσει ότι ανήκουν όλοι στο ίδιο είδος θα γεννηθούν πολλές μικρές ανθρωπότητες με την ονομασία έθνη τα οποία θα καθορίζονται μεταξύ άλλων και γεωγραφικά και θα είναι μονίμως σε πόλεμο με τις υπόλοιπες μικρές ανθρωπότητες. Δυστυχία, πόνος και μίσος θα κυριαρχήσουν. Επίσης ο άνθρωπος θα έχει την ευκαιρία να ανελιχθεί πνευματικά ανεξαρτήτως των συνθηκών. Όσο περισσότεροι άνθρωποι αντιθέτως υποκύπτουν στην οκνηρία της ζωώδους ύπαρξης τόσο περισσότερο θα σπέρνουμε ριάλιτι, κουτσομπολίστικα περιοδικά, τηλεμάρκετινγκ, οπαδικές εφημερίδες, την Μαρία Μπεκατώρου και τον Γιάννη Αλαφούζο. Ο Γιάννης Αλαφούζος βασικά θα συμβολίζει το ανώτατο επίπεδο βλακείας για την ανθρωπότητα. Σιγά-σιγά κομμάτια της θα ξεχάσουν να μιλάνε, θα φοράνε μπότες το καλοκαίρι, θα κάνουν σεξ από τον υπολογιστή τους, θα ψηφίζουν στη τύχη και θα χορεύουν YMCA εν έτη 2012. Αν αντιθέτως η ανθρωπότητα αρπάξει τις ευκαιρίες της θα την ανταμείψουμε το κομβικό έτος 2000 με ένα υπεργαμάτο δωρεάν περιοδικό Το Καλειδοσκόπιο το οποίο θα αλλάξει ριζικά τις ζωές όσων παίρνουν να διαβάσουν κάτι όταν πάνε τουαλέτα.

Ζωοδότης-Εγώ: Θα δώσουμε στον άνθρωπο τρομερό πλεονέκτημα σε περίπτωση που του δώσουμε το αποκλειστικό προτέρημα να κατέχει συνείδηση και κριτική σκέψη εν αντιθέσει με τα υπόλοιπα ζώα τα οποία θα ζουν τη ζωή τους βασιζόμενα στα ένστικτα τους. Πως θα δικαιολογείται αυτό το δώρο από τον άνθρωπο;

Θεός-Εγώ: Καλό θα είναι να μην υπάρχει μία και μοναδική θρησκεία εις το όνομα μου. Θα αφήσουμε αποδείξεις οι οποίες θα οδηγήσουν στη δημιουργία διάφορων θρησκειών. Προφανώς όλες ανεξαιρέτως θα φωτογραφίζουν εμένα με τον ένα ή τον άλλο τρόπο αλλά οι άνθρωποι είναι ελεύθεροι να επιλέξουν τον τρόπο που θα με λατρεύουν.  Άλλοι θα νομίζουν ότι είμαι χοντρός, καραφλός χαμογελαστός και συνέχεια καθιστός. Άλλοι θα νομίζουν ότι η μεγαλύτερη δύναμη μου είναι να πετάω κεραυνούς και άλλοι ότι ο γιος μου μετακόμισε στη γη. Όλες οι θρησκείες θα είναι ένας αχταρμάς από παραμύθια, ανακρίβειες, κλεμμένα μεταξύ τους στοιχεία και υπερβολές. Όλες όμως θα βασίζονται σε σκόρπια θραύσματα αλήθειας και όλες θα είναι φύσει καλοπροαίρετες. Γι’ αυτό και το όνομα μου θα λατρεύεται όποτε κάποιος πιστός ακολουθεί πιστά κάποια από αυτές τις θρησκείες. Άλλωστε όλες σε μένα θα αναφέρονται-στον μεγαλόπνοο δημιουργό τους. Επίσης θα υπάρχουν άθεοι οι οποίοι δεν θα ασπάζονται κάποια από τις υπάρχουσες θρησκείες και θα υποστηρίζουν ότι όλα προήλθαν τυχαία. Φιλότιμη σκέψη και γενναία αλλά καταδικασμένη προφανώς. Η Γη θα συνίσταται λοιπόν από πιστούς και μη πιστούς. Όσο διατηρείται η ειρήνη μεταξύ τους και δεν μάχονται για το ποιος είναι λιγότερο λάθος και ποιανού η βλακεία είναι λιγότερο βλακεία τόσο η ανθρωπότητα θα ανθίζει. Όσο ο άνθρωπος προσπαθεί να καταπατήσει τα πιστεύω του άλλου και να επιβληθεί ως «καλύτερος» τόσο η ανθρωπότητα θα βυθίζεται όλο και πιο βαθιά στο λάκκο με τα σκατά. Ο μουσουλμανισμός θα είναι η πιο επιθετική πανδημία πάνω στη γη. Ο χριστιανισμός θα είναι υπεύθυνος για τον θάνατο εκατομμυρίων. Στην ανατολή η θρησκεία των ανθρώπων: η πολιτική θα θριαμβεύσει έναντι εμού. Ο άνθρωπος δηλαδή θα κυλήσει στην καταστολή, την αιματοχυσία και το χάος  αν ακολουθήσει τον δικό του δρόμο και όχι τον δρόμο της αλληλεγγύης, της αρμονίας και της άνευ όρων αγάπης που προτείνω εγώ.

Αυτά για αρχή και βλέπουμε!

Υπάρχει θεός; Δεν υπάρχει θεός; Αν η επιστήμη μπορεί να εξηγήσει πως φτάσαμε από τον μονοκύτταρο οργανισμό στον άνθρωπο γιατί δεν μπορεί να εξηγήσει πως φτάσαμε από το τίποτα στον μονοκύτταρο οργανισμό; Αν ο θεός έφτιαξε από το τίποτα τον μονοκύτταρο οργανισμό ποιος έφτιαξε τον θεό; Αιώνια αναπάντητα ερωτήματα που προσπαθούν να ισορροπήσουν στο τεντωμένο σκοινί της πραγματικότητας  όταν παράλληλα τέρατα της μοιρολατρίας και του φανατισμού σαμποτάρουν την παραμικρή τους κίνηση. Παγκοσμίας φήμης επιστήμονες που πιστεύουν στον θεό, επιστημονικά αδιέξοδα, θρησκευτική ηλιθιότητα, αιματηρές μάχες και σκανδαλωδώς διατηρητέα αντιμαχία συντελούν το πεδίο μάχης των ερωτημάτων αυτών.

Σε προσωπικό επίπεδο δεν ξέρω τι ισχύει προφανώς. Σε περίπτωση πάντως που όντως ένας θεός ξεκίνησε τα πάντα, κάπως έτσι φαντάζομαι την διαδικασία λήψης αποφάσεων. Βασικά, ακριβώς έτσι. Ένα υπερκόσμιο ον το οποίο αυτοδημιουργήθηκε και έφτιαξε έναν κόσμο στον οποίο το μοναδικό με συνείδηση και δυνατότητα να μεγαλουργήσει ον δεν πρέπει να πέσει στην παγίδα του μίσους και του πολέμου με τους «άλλους». Τοποθέτησε στρατηγικά τις παγίδες του και κάθεται κάπου εκεί έξω άνετα και παρακολουθεί τρώγοντας υπερκόσμια ποπ-κορν πόσο πολύ τα έχουμε σκατώσει. Πόσο άσχημα έχουμε συμπεριφερθεί και πόσο λίγο διαφέρουμε τελικά από τα παρορμούμενα από το κτηνώδη ένστικτα τους ζώα. Πόσο δίκιο έχει τελικά ο Αριστοτέλης που είπε ότι ο άνθρωπος είναι το χειρότερο ζώο. Που ξέρεις; Μπορεί κάποτε να βρούμε και ηχογραφημένο το παραπάνω «διάλογο» και να με κάνετε μετά προφήτη σας. Ποτέ δεν ξέρεις. «Άγνωσται αι βούλαι του Κυρίου».

ACTA-ually!

Τι να κάνω­­­­­, που να πάω, πώς να ζήσω; Όπου και αν πάω, ότι και να κάνω, κάποια στιγμή θα με βρουν. Θα με πιάσουν, θα μου αφαιρέσουν τα δικαιώματα και θα με χώσουν φυλακή στο ίδιο δωμάτιο με τον Jack τον Αντεροβγάλτη. Εδώ φτάσαμε. Ανθρωποκτονία και ηλεκτρονική πειρατεία να θεωρούνται αμφότερα  κακουργήματα. Ηλίθιοι, αδίστακτοι, αθεόφοβοι και λυσσασμένοι απέναντι στην ελευθερία λόγου. Τους χάλασε τόση ελευθερία λόγου. Τους πείραξαν οι facebookο-επαναστάσεις στην Αίγυπτο. Ξενέρωσαν με την ευσυνειδησία που αναπαραγόταν μέσα από το διαδίκτυο και είπαν να τα ισοπεδώσουν όλα. Και τι έκανα εγώ στη τελική; Κατέβασα 3 ταινίες χωρίς να προσέξω την ασφάλεια της ΙP μου.  «Κύριε Νακόπουλε, υποχρεούστε να μεταβείτε στο κοντινότερο αστυνομικό τμήμα και να ξεκινήσετε τις διαδικασίες της 20ετούς φυλάκισης σας (15 χρόνια για παράνομο κατέβασμα ταινιών και 5 επιπλέον για παράνομο κατέβασμα τραγουδιών). Σας ενημερώνουμε πως σε περίπτωση που παραδοθείτε θα σας χαριστούν έως και 3 χρόνια. Ευχαριστούμε για τη συνεργασίας σας» Λέξη-λέξη θυμάμαι το email που μου άλλαξε τη ζωή πριν από 2 χρόνια. Έχω γυρίσει τη μισή Ελλάδα και τα Βαλκάνια αλλά παραπάνω από μία εβδομάδα σε μέρος δεν μπορώ να κάτσω προτού με ανιχνεύσουν οι επονομαζόμενοι «Μπλε Δράκοντες». Σαν το σκυλί κρύβομαι κάθε μέρα για να επιβιώσω ως την επόμενη. Αλλά δεν μπορώ να κλαίγομαι άλλο για μένα όταν όλος ο κόσμος είναι έτσι όπως είναι. Πως καταντήσαμε έτσι; Πως το επιτρέψαμε αυτό;

Όλα άρχισαν με τον σαματά που έγινε με τα ψηφίσματα SOPA/PIPA υπέρ των πνευματικών δικαιωμάτων στην Αμερική. Τα έριξαν για αντιπερισπασμό στα θρεφτάρια της Αμερικής, τα αποδοκίμασε και ο Obama, αποσύρθηκαν μετά τη παγκόσμια ευαισθητοποίηση, χαρές, χειροκροτήματα και κόρνες και μετά από 10 μέρες: 21 χώρες (μαζί και ο Obamaς) υπέγραψαν το ΑCTA που ήταν 100 φορές πιο επιθετικό και παγκοσμίας εμβέλειας. Στην προ-ACTA διαδικτυακή λογοκρισία της Κίνας προστέθηκαν αυτή του Ιράν και της Λευκορωσίας οι οποίες έφραξαν τις ξένες ιστοσελίδες ενώ η Τουρκία νομιμοποίησε το μπλοκάρισμα ιστοσελίδων που μιλάνε για την εξέλιξη. Ως παράπλευρη απώλεια θεωρήθηκε και το κλείσιμο του MEGAUPLOAD και από εκεί και πέρα είτε με χαζό τρόπο : profile pic  εικόνα τύπου «STOP ACTA»

, κλάψούρισμα στα μπλογκ

, διαδηλώσεις με meme

, είτε με σοβαρό τρόπο (μποικοτάζ στις πολυεθνικές και τη showbiz, σαμποτάζ στους πολιτικούς υπεύθυνους) ο κόσμος αντέδρασε με τον τρόπο του για 6 μήνες μέχρι τον Ιούνιο του 2012 και την έγκριση του από την Ευρωβουλή. MΠΑΜ! Όλα άλλαξαν!

Στο facebook επιβλήθηκε να διώχνει όλους όσους δεν συμμορφωνόντουσαν με τους νέους νόμους και μέσα σε δύο εβδομάδες έχασε όλους τους χρήστες του. Μετά άλλαξε τη δομή του. Κατηγορήθηκε πως έκλεψε τη δομή ενός site που είχε κυκλοφορήσει σε beta μορφή για 20 μέρες το 2006, ξαναέκλεισε, ξανάνοιξε, ξανάκλεισε, χρεοκόπησε στο μεταξύ ο Ζuckenberg που είχε πληρώσει όλους τους δικηγόρους της Αμερικής να μην υπερασπιστούν τις υπόλοιπες σελίδες κοινωνικής δικτύωσης,  αυτοκτόνησε κιόλας, αυτοκτόνησαν και 1.000.000 σκληροπυρηνικοί facebookόβιοι έφηβοι ως ένδειξη διαμαρτυρίας με το αείμνηστο σύνθημα «You took our facebook, you took our lives» και όλα καλά. Από την άλλη στο Τwitter απαγορεύτηκε το COPY/PASTE και η παράλληλη ύπαρξη 2 tweets την ίδια στιγμή παγκοσμίως με παραπάνω από 10 ίδιους χαρακτήρες. Ένα πράγμα όπως οι δασκάλες που έλεγαν πως άμα 2 εκθέσεις/ασκήσεις έμοιαζαν θα μηδενίζονταν. Youtube, photobucket, flickr και οι λοιπές σελίδες προβολής και μοιράσματος αγαθών ακολούθησαν με τον καιρό το MEGAUPLOAD και ο κόσμος του ίντερνετ άλλαξε συθέμελα.

Τα torrents θυμάμαι κράτησαν για αρκετό καιρό. Τοποθέτησαν αρχικά τους servers τους σε χώρες που δεν είχαν υπογράψει το ACTA και διακήρυτταν την ελευθερία λόγου με το έργο τους μέχρι τον Ιούνιο. Υστέρως κατέφευγαν σε απάτητα και ακατοίκητα μέρη του κόσμου όπως κάτι παραποτάμους του Αμαζονίου, στα Ιμαλάια και την Ανταρτική και χαροπάλευαν μέρα με τη μέρα εναντίον της νέας παγκόσμιας κυβέρνησης του τρόμου και της λογοκρισίας. Μέχρι και την τελευταία μέρα της κυκλοφορίας του το Piratebay μοίραζε  απλόχερα ταινίες, τραγούδια, παιχνίδια, τα πάντα, όταν σελίδες filesharing και λοιπά τορεντάδικα τα είχαν κακαρώσει. Ποιος θα ξεχάσει άλλωστε την είδηση πως το τελευταίο τους οχυρό καταλήφθηκε από πληρωμένους ανθρωποφάγους ιθαγενείς ;

. Πρακτικά τα πάντα στον κυβερνοχώρο (ιστοσελίδες διάσημες και μη και τα blogs) αποτέλεσαν πηγές ασταμάτητων δικαστικών διαμαχών. Οι πολίτες επέλεξαν να βγάλουν τα σπασμένα της τότε οικονομικής κρίσης  από τους μέχρι και προ ολίγου συνανθρώπους τους. Μηνύσεις για καταπάτηση πνευματικών δικαιωμάτων έδιναν και έπαιρναν. Τα ασφαλιστικά μέτρα της IP έγιναν must για κάθε σπίτι. Οι κυβερνήσεις  απέκτησαν πλήρη και αδιαμφισβήτητη πρόσβαση σε κάθε ηλεκτρονική συσκευή των ανθρώπων με την δικαιολογία των «δυνάμει πηγών ηλεκτρονικών εγκλημάτων». Πολυεθνικοί κολοσσοί συντάχθηκαν με τις κυβερνήσεις αποστέλλοντας μηνύσεις στους πελάτες που δεν συμμορφωνόταν με τη νέα τάξη πραγμάτων. Ο κόσμος του θεάματος χωρίστηκε σε ΥΠΕΡ και ΚΑΤΑ της ACTA με τους πρώτους να χρεοκοπούν και τους δεύτερους να γίνονται μισητοί και για αυτό το λόγο να χρεοκοπούν και αυτοί μετά. Εκτός από τη Madonna φυσικά. Δεν πεθαίνει η πουτάνα! Γνωστοί μπλόγγερς της ελληνικής πραγματικότητας χτυπήθηκαν επίσης! Τον Μικέιους τον λίντσαρε το φαν κλαμπ του Πτολεμαίου επειδή λέει σε ένα μπραφ του είχε μιλήσει ατιμωτικά για το είδωλο τους

. Στον ΝightpowerGR έκανε μήνυση ο Alex G. Fox με την κατηγορία της πλαστοπροσωπίας

Στον Νemeth έκαναν μήνυση οι πεταλούδες επειδή σε ένα άρθρο του είχε βγάλει μία πεταλούδα στη φόρα χωρίς την άδεια τους,

Επίσης στον OCELEBRITIS την έπεσαν 3.000 Σπαρτιάτες αστυνομικοί και του ξέσκισαν το πάτο επειδή επί μήνες αποκάλυπτε την ζωή τον υπολοίπων bloggers χωρίς την άδεια τους.

Αλλά δεν σταμάτησε στο ίντερνετ η λογοκρισία. Με τον καιρό όλο και εκχυδαϊζόταν η κατάσταση με όλο και περισσότερες κάμερες και συσκευές παρακολούθησης να εγκαθίστανται  πρακτικά παντού: από τα πανεπιστήμια και τα σχολεία έως τα σπίτια τους δρόμους, τα  αυτοκίνητα και τις τουαλέτες. Η κυβερνήσεις όλου του κόσμου συνασπίστηκαν, ανακήρυξαν τους διαμαρτυρόμενους ως εθνικούς προδότες και τους πάντες ως ύποπτους. Μέσα σε δύο χρόνια το νέο πολίτευμα της «Αστυνομικής Δημοκρατίας» επικράτησε στις περισσότερες χώρες με την «Στρατιωτική Δημοκρατία» να θεωρείται το επόμενο βήμα. Εκλογές, δημοσκοπήσεις, δημοψηφίσματα, δημόσιες διαβουλεύσεις και μιντιακή προβολή των πολιτικών αναβλήθηκαν μέχρι ο λαός να ωριμάσει και να καταλάβει πως τα πάντα γίνονται για τη δική του ασφάλεια. Εφημερίδες, κανάλια και περιοδικά ή έκλεισαν ή κυκλοφορούσαν από τους πολιτικούς. Free press περιοδικά καταπατήθηκαν σαν κατατσαρίδες καθώς οι διεφθαρμένοι δημοσιογράφοι βρήκαν τρόπο να βγάλουν το άχτι τους. Μόνο το περιοδικό «Το Καλειδοσκόπιο» επιβίωσε επειδή λέει ήταν πολύ γαμάτο !

Ο «homo economicus» εξελίχθηκε στον «homo dikomanikus». Η λειψανδρία σε δικηγόρους και εισαγγελείς οδήγησε σε έκτακτα πτυχία στους 3τείς και τους 4ετείς φοιτητές νομικής ανά τον κόσμο ενώ υποχρεωτικά σεμινάρια περί Διαδικτυακού Δικαίου αντικατέστησαν την κυριακάτικη λειτουργία στις εκκλησίες. Σε έναν κόσμο που η κυβέρνηση ελέγχει τους φούρνους μικροκυμάτων μας, οι πεταλούδες κερδίζουν δίκες, οι φαν του Πτολεμαίου βάζουν κόσμο στη φυλακή, και 1.000.000 έφηβοι αυτοκτονούν μαζικά κάτι προφανώς έχει πάει λάθος. Η στέρηση της ελευθερίας του λόγου τελικά δεν ήταν η απάντηση σε έναν κόσμο που ξυπνάει. Ή ίσως και να ήταν. Ίσως και αυτός να ήταν ο στόχος τους. Να γίνουνε όλα ακριβώς έτσι! Παίζει πλάκα-πλάκα!

Υ.Γ: 1) Τα στοιχεία για Ιράν, Τουρκία, Λευκορωσία είναι αληθινά.

2) Επόμενη παγκόσμια κινητοποίηση κατά του ACTA στις 25/2  https://www.accessnow.org/policy-activism/press-blog/acta-protest-feb-11

Dancing pleague in the city of Athens!

Τετάρτη 14 Σεπτεμβρίου,

  Φαινομενικά  χωρίς ιδιαίτερο λόγο ή πρόκληση, η κοπέλα που τα ξεκίνησε όλα άρχισε να χορεύει σε έναν τρελό ρυθμό στη πλατεία Συντάγματος μπροστά ακριβώς από την έξοδο του μετρό. Χέρια, πόδια, στήθος, γοφοί, κεφάλι και μαλλιά σαν αυτόβουλα  χόρευαν το καθένα στο δικό του  tempo.  Ήταν σαν να άκουγε παράλληλα στο κεφάλι της το "Blue (da ba dee) από Eiffel 65, το "blablabla" από Gigi D'agostino και το "Surfin bird" από Trashmen και να την ανάγκαζε μία ανώτερη δύναμη να υπακούει στο ρυθμό. Γρήγορα την μιμήθηκε μία παρέα από 15χρονα που βρήκαν ευκαιρία να χορέψουν  το νέο τραγούδι της Φουρέιρα. Ο κουλουρτζής στο θέαμα αυτό άρχισε να χορεύει το "Εat some more" από Alice Cooper και να εκσφενδονίζει τα κουλούρια του με μανία προς τους ανθρώπους. Κάτι ηλικιωμένοι στα παγκάκια δεξιά σηκώθηκαν και ξεκίνησαν σαν 20άρηδες να χορεύουν «Let's Twist Again». Τους ακολούθησαν και οι σαραντάρες μανάδες πήραν τα  μωρά στα χέρια, πέταξαν τα καρότσια, και ενώθηκαν με την φρενίτιδα γύρω τους χορεύοντας «Στη παλιά Ντισκοτέκ».

  Με το πέρας μίας ώρας το γκρουπ είχε καταλάβει τη πλατεία Συντάγματος και συνέχιζε την επέκταση του ως τη Βουλή και την Ερμού. Προς τη Βουλή, πάνω στη λεωφόρο Αμαλίας επικρατούσε πανζουρλισμός καθώς οι τζιβανάτοι και τα reggae λικνίσματα τους έδιναν τη δικιά τους μάχη απέναντι στα άψυχα μεταλλικά τέρατα και τους οργισμένους τους οδηγούς. Γρήγορα όμως κέρδισαν καθώς οι οδηγοί δεν μπορούσαν να αντισταθούν στην επιδημία χορού  και κατέληγαν να χορεύουν πάνω στα αυτοκίνητά τους ότι έπαιζε προηγουμένως το ράδιο τους. Λυσσασμένες βρισιές μετατρέπονταν σε άλαλους  μανιακούς χορούς. Το κίνημα έφτασε μέχρι και τους τσολιάδες που σαν τα gargoyle από τον Κουασιμόδο πήραν πνοή και άρχισαν να παρελαύνουν ρυθμικά σε μία ευθεία γραμμή. Από την άλλη μεριά οι trendy πολίτες της Ελλάδος με τα νεοαποκτηθέντα Dolce&Gabanna  γυαλιά και τις πέμπτες  κόκκινες γόβες για τη γκαρνταρόμπα επιδίδονταν σε akon, britney, madonna, lady gaga και άλλα μουσικά τέρατα της εποχής.

 Με αργό αλλά σταθερό ρυθμό η αρρώστια έφτασε ως και τα Εξάρχεια όπου τα πράγματα παραδόξως αγρίεψαν. Αντί για reggae, "hasta la victoria siempre", Ska-P και άλλες τέτοιες στερεοτυπικά παραδοσιακές εξαρχιώτικες μελωδίες γρήγορα εξαπλώθηκε ένα διαφορετικό είδος χορού. Με μπροστάρηδες τους θαμώνες του «Underground» οι Rage against the Machine, οι Iron Maiden , οι Disturbed και οι Cannibal Corpse επικράτησαν στο κεφάλι και τα πόδια κάθε εξαρχιώτη με το αποτέλεσμα να είναι τρομακτικό. Κεφάλια κουτούλαγαν με μένος, κλωτσιές έφευγαν αβέρτα προς πάσα κατεύθυνση και το αίμα έρρεε άφθονο. Tο μαγαζί «Dasein» ανατινάχτηκε από φανς  των Metallica επειδή πάνω στη παράνοια τους αντί για "Dasein" διάβασαν "darling" .Τα Εξάρχεια είχαν μετατραπεί σε ένα μεγάλο hardcore mosh-pit.  Άνθρωποι δίχως υπομονή πήδαγαν από το μπαλκόνι τους χορεύοντας για να ενωθούν όσο το δυνατόν πιο γρήγορα με το πλήθος. Οι γάτες λικνίζονταν η μία πάνω στην άλλη λες και βλέπεις λεσβιακό των t.A.T.u και ο μπόγιας κυνήγαγε τα σκυλιά του δρόμου χορεύοντας το "Who let the dogs out". Με το πέρας  12 ωρών ολόκληρο το κέντρο είχε μολυνθεί από το Γκάζι μέχρι και το Γκύζη ενώ σε όλες τις μεγάλες λεωφόρους ο λαός χόρευε "Baby you can drive my car". Η επέκταση πλέον γινόταν μαζικά. Μία και μόνο ματιά του μαινόμενου πλήθους αρκούσε για να προσηλυτίσει τον οποιονδήποτε. Η κατάσταση ήταν ανεξέλεγκτη. Στο Περιστέρι και τις συναφείς περιοχές οι κάγκουρες με μπροστάρη τον Μήτρογλου έχαναν όλοι το πιο σημαντικό σημείο του «σώματος» τους από το πολύ χορό : τα «Αrnette» γυαλιά τους. Οι clubόβιοι σαν ζόμπι έψαχναν μανιωδώς τον θεό τους τον David Guetta με τις πληροφορίες πως το λημέρι του βρίσκεται στο "Ιn my bedroom" να ελέγχονται ως ανακριβείς.

  Η  κυβέρνηση είχε φτάσει στα όρια της. Είχαν ήδη περάσει 4 μέρες και το 70% του κόσμου της πρωτεύουσας βρισκόταν σε αυτό τον αέναο χορευτικό κλοιό δίχως αρχή και τέλος. Πέραν του θανάτου των ηλικιωμένων από καρδιακές προσβολές τίποτα άλλο καλό δεν συνόδευε την τρέλα αυτή. Μπαχαλάκηδες και λοιποί εγκληματίες είχαν πάρει το πάπλωμα τους και σαν φρεσκοχωρισμένες έφηβες έριχναν το κλάμα της ζωής τους στα σκαλάκια του Συντάγματος στο δρόμο που χάραξαν οι emo. Η χώρα είχε παραλύσει. Κάτι έπρεπε να κάνουν λοιπόν και γι΄αυτό έστειλαν τους ματατζήδες  να μοιράσουν πόνο. Κατά χιλιάδες έφτασαν με αλεξίσφαιρα,  πανοπλίες, ασπίδες, χειροβομβίδες και γενικά όλο τον εξοπλισμό του Action-Man ! Στις πρώτες γκλοπιές όμως που έριξαν κάτι απίστευτο συνέβη. Ένας-ένας όλοι οι ματατζήδες  έβγαλαν τα ρούχα τους, πέταξαν κάτω τις ασπίδες τους και ξεκίνησαν να χορεύουν με τα στρινγκάκια τους "I’ m a barbie girl", "Dancing Queen" και "I will survive" ! Εν τέλει οργανώθηκαν και σχημάτισαν το μεγαλύτερο Y-M-C-A που έχει δει η ανθρωπότητα, ακριβώς μπροστά από την έκθαμβη Βουλή!

Αυτά είναι ότι ξέρουμε για τις 4 πρώτες μέρες της πανδημίας που επικρατεί εκεί πάνω από εμάς τους 22 επιζώντες που κρυβόμαστε στο υπόγειο του Βασιλόπουλου τις  3 τελευταίες μέρες  προσπαθώντας να επιβιώσουμε. Ότι και αν είναι αυτό το πράγμα υποχρεώνει τον πραγματικό εαυτό του καθενός να εξωτερικεύεται με τον χορό και την μουσική. Πρέπει να είναι κάποιος αδιανόητα παράξενος ιός καθώς το ενδεχόμενο να χορεύει όλη η Αθήνα για να σταματήσει επιτέλους ο καύσωνας σαν τους Ινδιάνους κρίνεται ως ανεπαρκές. Εμείς προσωπικά φαίνεται πως έχουμε ανοσία για κάποιο λόγο με εξαίρεση 2 κοριτσάκια της ομάδας που δεν έχουν σταματήσει να χορεύουν «Mazoo and the zoo». Ανησυχούμε για την υγεία τους και το ενδεχόμενο να πάθουν υπερκόπωση. Στο σκισμένο αυτό τετράδιο θα καταγράφουμε τις εμπειρίες μας με την ελπίδα κάποια μέρα να μπορέσουμε να μοιραστούμε τα βιώματα μας.

(Το κείμενοείναι εμπνευσμένο από την επιδημία χορού που συνέβη το 1518 στο Στρασβούργο .)

To κείμενο έχει πρωτοδημοσιετεί στο Καλειδοσκόπιο τεύχος 45

Case closed!

Πρόλογος: Το κείμενο πρωτοδημοσιεύτηκε εδώ  στην διαδικτυακή εκδοχή του φοιτητικού περιοδικού "Το Καλειδοσκόπιο". Ο συνμπλόγγερ όμως CELEBRITIS κάνοντας μία χωρίς λόγο μνεία στην περσόνα του nemeth που έχω παραμελήσει τον τελευταίο καιρό δικαιωματικά αξίζει την αφιέρωση της επανόδου μου. Το κείμενο btw που είναι γραμμένο τέλη Οκτωβρίου και μιλάει για τη "15 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ-ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ". Καλή ανάγνωση !






EΙΣΑΓΩΓΗ



Περήφανα κούτελα, σκυμμένα κεφάλια, νευρικός βηματισμός και μελωδικά μουρμουρίσματα παντού. Το σκηνικό στη πλατεία είχε στηθεί από νωρίς και άνθρωποι πάσης ηλικίας σηκώθηκαν με τόλμη από το καναπέ τους και ήρθαν εδώ για να ενωθούν με τη φωνή του υπόλοιπου κόσμου και να φωνάξουν όλοι μαζί στα αυτιά των θυτών “Δεν πάει άλλο! Ώρα για αλλαγή”.

«Ήρθε ο καιρός να ενωθούμε. Ήρθε ο καιρός να μας ακούσουν»





ΕΙΣΤΕ ΑΚΟΜΑ ΕΔΩ ?

Με κάτι τέτοιες λυρικές φανφάρες δεν ξεκινάνε όλα τα κείμενα που μεμψιμοιρούν την «κατάσταση» και τα διάφορα γεγονότα της Ελλάδας? Είχα λοιπόν και εγώ το χρέος να επιστρατεύσω δραματικό ύφος, ένα μωρό-τρομερό-επαναστάτη, κοινωνικά φορτισμένες λέξεις και κλισέ εκφράσεις για να τραβήξω τη προσοχή σας. Μιας και το πέτυχα και δεν έχετε προχωρήσει αλλού ας πούμε τώρα και την αλήθεια για την 15η Οκτώβρη που είναι ελαφρώς διαφορετική.


15 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ



Βλέποντας στο διαδίκτυο τα αποτελέσματα του κινήματος σε μερικές από τις υπόλοιπες 900+ πόλεις κατέφτασα με φουσκωμένες προσδοκίες στη Πλατεία στις 20:10. Βαβούρα, φασαρία, κόσμος αρκετός εκ πρώτης όψεως, δύναμη των ΜΑΤ δεν υπήρχε, «περίεργες φάτσες» επίσης δεν έβλεπα στον ορίζοντα, για φοιτητικήδυναμική παρουσία ούτε λόγος και γενικά είχες την εντύπωση πως είσαι σε ένα πανηγύρι. Καλαμπόκάδες, καλαμάκια, λουκάνικα, μία μικρή μουσικά σκηνή με κοινό, street perfomers, μέχρι και ένα σωματείο swing χόρεψε σε ένα σημείο. Μάλιστα ο κόσμος ήταν ακριβώς όπως είναι στα πανηγύρια στα χωριά. Ηλικιωμένοι, μεσήλικες και παππούδες με το ένα πόδι στον τάφο έδιναν δυναμικό παρόν και μία στο τόσο έβλεπες και ένα νιάτο έτσι για να σπάει το μοτίβο. Αρχικά τσαντίστηκα για πολλούς και διαφορετικούς λόγους με τον φοιτητικό πληθυσμό και τις υποκατηγορίες του. Ύστερα όμως πήρα ένα ύφος παρόμοιο με αυτό του David Caruso όταν έχει λύσει μία υπόθεση και κοιτάει επιδεικτικά τον εγκληματία που μπαίνει στο περιπολικό-express για τη φυλακή και αναφώνησα «Γιατί να χάσει το σαββατόβραδο του ένας φοιτητής και να έρθει να «διαμαρτυρηθεί»? Αφού δεν έχει λόγο.» λύνοντας και εγώ τη δικιά μου υπόθεση.





15 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ *ΕΞΑΙΡΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΒΟΛΕΜΕΝΟΙ*

                                                
Να έρθουν να συμμετέχουν σε μία παγκόσμια διαμαρτυρία για την μη δημοκρατία ανά τον κόσμο για ποιο λόγο ακριβώς? Τι δεν πάει καλά στη ζωή τους? Το ότι μειώθηκε το οικογενειακό εισόδημα κατά μερικές εκατοντάδες ευρώ σημαίνει ότι πεινάνε? Σημαίνει ότι θα εγκαταλείψουν το φοιτητικό σπίτι που τυχόν νοικιάζουν? Τους αποτρέπει από το να είναι αυτή τη στιγμή έξω και να χαλάνε 6 ευρώ για μία μπύρα με τη παρέα τους? Προφανώς και όχι. Ας πούμε την αλήθεια. Εμάς των φοιτητών οι ζωές είναι ανεπηρέαστες ακόμα. Το υπερπολύτιμο μέλλον μας είναι πάνω από όλα και οι περισσότεροι γονείς θα προτιμήσουν να φάνε σκατά από το να πεινάσει το πολύτιμο τεκνό τους που «είναι των γραμμάτων και έχει λαμπρό μέλλον στις Αμερικές». Όλοι έχουμε κινητά (είτε I-Phone είτε όχι), όλοι χαλάμε 20-30 ευρώ τουλάχιστον το μήνα σε αυτά, όλοι έχουμε υπολογιστή με σταθερό internet, ,όλοι καλύπτουμε και με το παραπάνω τις βασικές ανάγκες μας, όλοι έχουμε 2-3 ζευγάρια παντελόνια και παπούτσια και όλοι καμιά φορά δίνουμε 30-60 ευρώ σε συναυλίες, παιχνίδια, αρώματα κλπ κλπ και φυσικά όλοι έχουμε άπλετο χρόνο για facebook χωρίς αυτό να επηρεάζει μοιραία το βιοτικό μας επίπεδο. Έτσι δεν είναι? Γιατί τότε να γεμίσει η πλατεία από νέους ανθρώπους? Σοβαρός λόγος λοιπόν ακόμα δεν υφίσταται για να πάει το σύνολο των νέων της Ελλάδας και να διαμαρτυρηθούν μαζικά και κατηγορηματικά.


                                

Προφανώς η χρησιμοποίηση της λέξης «όλοι» δεν είναι κυριολεκτική καθώς πραγματικά υπάρχουν παιδιά που βοηθούν στο οικογενειακό εισόδημα με δικό τους κόπο και όντως υπάρχουν φοιτητές που τα περνάνε δύσκολα. Ο αριθμός τους όμως είναι ακόμα μικρός και η δυναμική της κατώτερης της μεσαίας αυτής τάξης εκ του αποτελέσματος αδύναμη. Το άρθρο στοχοποιεί τον μέσο όρο που (ΔΕΝ) γεμίζει/συμμετέχει στις κατά καιρούς πορείες και άλλες μορφές διαμαρτυρίας.





ΑΤΟΜΙΚΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ

Και συνεχίζουμε. Γιατί αποκλείεται αύριο να γίνει μία επανάσταση από τους νέους και να πέσει όλο το σύστημα? Πολύ απλά γιατί ακόμα το προσωπικό συμφέρον είναι πολύ πιο πάνω από το συλλογικό . Ο μέσος αντιδρών διαδηλωτής δεν πρόκειται να διακινδυνέψει την σωματική του ακεραιότητα προσπαθώντας να σταματήσει έναν μπάχαλο από το να πετάξει μολότοφ στα ΜΑΤ και να κατευθύνει εκεί την προσοχή των πάντων (=Μ.Μ.Ε). Ο ίδιος είναι ακόμα είμαι πιο σημαντικός από το γενικό καλό. Η μέση φοιτήτρια που χρωστάει (πολλά?) μαθήματα δεν θα προτιμήσει τις πορείες και τις καταλήψεις με κίνδυνο να μην περάσει τα μαθήματα που χρωστάει. Το πτυχίο της είναι ακόμα πιο σημαντικό από τη συνολική διαμαρτυρία. Δεν έχουμε φτάσει στο απροχώρητο, δεν πεινάμε και πάνω από όλα δεν έχουμε ακόμα εξαθλιωθεί σε βαθμό να υποβαθμίσουμε την ύπαρξη μας. Η Διαμαντοπούλου δεν υπερψήφισε ένα νομοσχέδιο που έλεγε «Κάθε φοιτητής που αποφοιτά οφείλει ύστερα να παραμένει άνεργος για το διάστημα των 10 (δέκα) ετών». Σε περίπτωση που είχε γίνει αυτό θα τελούσαν όλα τα πανεπιστήμια επί κατάληψη με πλήρη ομοφωνία, κανείς πρωτοετής και μη δεν θα τολμούσε να προτείνει «Ανοιχτό Πανεπιστήμιο» και όλοι οι φοιτητές θα ήταν όλοι μέρα στο δρόμο να μάχονται για την κατάρριψη του νομοσχεδίου αυτού. Αυτό σημαίνει εξαθλίωση. Αυτό σημαίνει συλλογική οργή. Αυτό σημαίνει επανάσταση. Αυτό σημαίνει αλλαγή των πραγμάτων. Αντιθέτως ξέρετε όλοι πως διαμαρτυρήθηκε ο συνολικός φοιτητικός πληθυσμός για το νομοσχέδιο και τι ανεπανάληπτη συνοχή υπήρχε γενικά.





ΜΠΑΜ ΜΠΟΥΜ

Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο τη σκαπουλάρουμε ακόμα. Το μεγάλο μπουμ δεν έχει έρθει. Από τον νέο κόσμο που ακόμα δεν έρχεται στις πορείες εύκολα καταλαβαίνεις πως η πορεία δεν έχει πάρει την πανελλήνια μορφή διαμαρτυρίας που θα θέλαμε (και θα μπορούσε) να πάρει.





ΟΤΑΝ

Όταν η κατάσταση φτάσει στο απροχώρητο τότε ίσως όλα αυτά να αλλάξουν και να γίνονται εβδομαδιαίως μαζικές πορείες, συγκεντρώσεις και λοιπές μορφές πίεσης. Όταν γίνει στάση πληρωμών (όπως στην Αργεντινή), όταν οι γονείς δεν θα μπορούν να διαθέσουν χρήματα για ολόκληρο σπίτι και ψάχνουν περιπτώσεις ανθρώπων που νοικιάζουν ένα και μόνο δωμάτιο (όπως γίνεται στη Βουλγαρία), όταν ο φοιτητής δεν παίρνει αρκετό χαρτζιλίκι για τις εξόδους του (όπως γίνεται σε κάθε πληγείσα χώρα που οι βασικές ανάγκες έρχονται πρώτες), και άμα κάποτε αρχίσουμε να εκμεταλλευόμαστε τα προϊόντα ΜΑΣ (όπως έκανε το Εκουαδόρ όταν έδιωξε το ΔΝΤ) τότε ίσως να υπάρχει έδαφος για να γίνει το μεγάλο μπαμ. Μέχρι τότε είναι άτοπο να μας κάνει εντύπωση η κυριαρχία των 2 γνωστών παρατάξεων στα πανεπιστήμια, η προσέλευση φίλων και γνωστών στις διάφορες πορείες και λοιπές μορφές διαμαρτυρίας, οι απίστευτοι προβληματισμοί διάφορων φίλων μας στο facebook που σου δίνουν την εντύπωση πως δεν ζουν εδώ, το ότι ακόμα βλέπει ο κόσμος τηλεόραση και μάλιστα ενδιαφέρεται με ποιόν τα έχει η Μενεγάκη και τέλος ότι την επόμενη φορά που πάλι κάτι μεγάλο θα πάει να γίνει, τα μαγαζιά του κέντρου θα σφύζουν από νεολαία σε αντίθεση με την κρύα και ανιαρή πλατεία. Case closed!